ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ…

η φαντασία έχει δύναμη τεράστια.... Γεννάει, δημιουργεί κόσμους, εικόνες, τοπία, καταστάσεις... Μπορεί και σε ταξιδεύει, σου δίνει φτερά να μπορείς να πετάς και να νιώθεις...να γελάς ή να κλαις.

ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ…
Να μας ενώσει όλους μια τεράστια δύναμη…
Να μας καλύψει σαν δίχτυ μαγικό και να αποκαλύψει τις επιθυμίες μας…
Μα τί άραγε να θέλουμε όλοι μας;;;
Ποιο είναι αυτό το κοινό σημείο όπου συναντιούνται οι επιθυμίες ολων των ανθρώπων της γης;;;

ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ…
Φτάνει πια τόση αδικία…τόση καταπίεση..τόσος πόνος…τόση εκμετάλλευση.
Φτάνει οι λίγοι, σκοτεινοί, μιαροί, άψυχοι, ξεπουλημένοι δήθεν δυνατοί του πλανήτη, αυτά τα απάνθρωπα όντα, να μας σκοτώνουν, να ρουφάνε σαν μολυσμένα κουνούπια έλους τις ζωές μας, την ενέργεια μας….

ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ όλοι οι άνθρωποι να λούζονταν από μια συχνότητα, που να έκανε ακαταμάχητη την κοινή επιθυμία τους για Δικαιοσύνη κι Ελεφθερία.
Και με Ανδρεία, όλοι μαζί να ύψωναν ανάστημα και να κοιτούσαν στα μάτια όλους αυτούς που ψηφίζουν νόμους αργού θανάτου και ταπείνωσης του ανθρώπου. Νόμους που καταστρέφουν και μολύνουν το περιβάλλον μας, τον πλανήτη μας…
Να κοιτούσαν στα μάτια όλους αυτούς που ως εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης, ανέχτηκαν κι επέτρεψαν να πάρουν μορφή αυτοί οι νόμοι….
ΦΑΝΤΑΣΟΥ να κοιτούσαν στα μάτια αυτούς που ως τώρα απαιτούσαν σεβασμό και προσκύνημα, ενώ μοίραζαν απλόχερα και ξεδιάντροπα φόβο …φόβο…φόβο και ψεύδος.

ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΛΟΙΠΟΝ όλοι οι άνθρωποι να αναζητούσαν την πηγή της δημιουργίας τους, και να θυμόταν τις Ελλάνιες Αξίες τους και ποιος τους τις χάρισε με ανιδιοτέλεια την καθεμιά, όπως χαρίζει ένας πατέρας και μια μητέρα τη γνώση στα παιδιά του….
Και να θυμόταν όλοι οι άνθρωποι, πόσο πολύτιμο, μοναδικό και ξεχωριστό είναι κάθε Δημιούργημα στην Ελλάνια Δημιουργία.

ΦΑΝΤΑΣΟΥ όλοι να θυμόμασταν πως είναι να είσαι πραγματικός πολίτης , με όλες τις Αξίες -Αρχές και Νόμους και να στήναμε πολιτείες με βάση αυτό το Αξιακό και να έμπαιναν όλα στη θέση τους με Δίκαιο…

Θα άρχιζε τότε ένα τρελό πανηγύρι , ένα γλέντι της Δημιουργίας που όλα τα παιδιά της επέστρεψαν σ’ αυτήν, θυμήθηκαν ποιος είναι ο δρόμος για να ζήσουν όπως ακριβώς αρμόζει σε κάθε άνθρωπο.